Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana
Onlar məni güclu biliyor
Onlar məni en zor günümde bile ayaqda biliyor
Mən əslında gülərək gecirdiğim her günün axsamı evde ağlarkən
Onlar mənim içimin sızladığını, ürəyimin yandığını bilmir...
Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana
Onlar məni kral bilir
Onlar məni qızdım mı dünyayı yakacaq insan bilir...
Mən əslında onun gözlərinə baxmağa bilə qıyamazkən
Onlar mənim biri uğruna öləcəyimi təxmin bilə etmir
Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana
Onlar məni ağlamaz bilir
Onlar məni üzüldüm mü bulunduğum şəhəri buludlar örtər bilir.
Mən əslinda odama qapanıp sitəm duyğusuyla bir köşəyə sinərkən
Onlar məni hər bir şeyin sarsacağını ağıllarının ucundan bilə keçmir..
Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana
Onlar bunu hec bilmir
Onlar ücün mən ən sağlam köprülərdən daha sıx bağlıyımdır həyata ..
Mən əslində ölümlə yaşam arasındaki incə cizgidə bir o yana bir bu yana gedərkən
Onlar hələ mənim ücün həyatın böyük bir xayal qırığlığı olduğunu bilmir
SANMAKİ HƏR GÜLƏNI BƏXTIYAR ,MƏNIM ATTIĞIM HƏR QƏHQƏHƏDƏ MINLƏRCƏ GÖZYAŞI VAR