Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana

Onlar məni güclu biliyor

Onlar məni en zor günümde bile ayaqda biliyor

Mən əslında gülərək gecirdiğim her günün axsamı evde ağlarkən

Onlar mənim içimin sızladığını, ürəyimin yandığını bilmir...

Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana

Onlar məni kral bilir

Onlar məni qızdım mı  dünyayı yakacaq insan bilir...

Mən əslında onun gözlərinə baxmağa bilə qıyamazkən

Onlar mənim biri uğruna öləcəyimi təxmin bilə etmir

Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana

Onlar məni ağlamaz bilir

Onlar məni üzüldüm mü bulunduğum şəhəri buludlar örtər bilir.

Mən əslinda odama qapanıp sitəm duyğusuyla bir köşəyə sinərkən

Onlar məni hər  bir şeyin sarsacağını ağıllarının ucundan bilə keçmir..

Ağladığımı kimsəyə söyləmə ana

Onlar bunu hec bilmir

Onlar ücün mən ən sağlam köprülərdən daha sıx bağlıyımdır həyata ..

Mən əslində ölümlə yaşam arasındaki incə cizgidə bir o yana bir bu yana gedərkən

Onlar hələ mənim ücün həyatın böyük bir xayal qırığlığı olduğunu bilmir

SANMAKİ  HƏR GÜLƏNI BƏXTIYAR ,MƏNIM ATTIĞIM HƏR QƏHQƏHƏDƏ  MINLƏRCƏ GÖZYAŞI VAR